Navigeer door het nieuwe normaal op Australische werkplekken

Door Dr. Hinze Hogendoorn

‍

Terwijl Australië zich blijft aanpassen aan de nieuwe norm van hybride werken en werken op afstand, staan zowel werkgevers als werknemers voor voortdurende uitdagingen bij het vinden van een gemeenschappelijke basis. De COVID-19-pandemie heeft niet alleen onze dagelijkse routine verstoord, maar ook onze perceptie van tijd vervormd, waardoor velen een gevoel van desoriëntatie hebben achtergelaten dat zelfs als we verder gaan. Begrijpen hoe de pandemie ons tijdsbesef heeft beïnvloed en hoe dit bedrijven blijft beïnvloeden, is cruciaal voor het navigeren in dit evoluerende landschap.

‍

De impact van de pandemie op tijdsperceptie

Toen de COVID-19-pandemie in maart 2020 voor het eerst uitbrak, bracht dit een ongekende mate van verstoring met zich mee. In heel Australië, met name in Victoria, zorgden de herhaalde cycli van lockdowns en heropeningen voor een gevoel van time-warp dat velen vergeleken met jetlag. Dit fenomeen was niet alleen een verzinsel van verbeelding; het was een echt cognitief effect dat geworteld was in hoe onze hersenen tijd waarnemen.

‍

In tegenstelling tot onze zintuigen van zicht of gehoor, die afhankelijk zijn van externe prikkels zoals licht of geluid, kunnen de hersenen de tijd niet rechtstreeks meten. Er is geen „tijddeeltje” dat onze hersenen kunnen detecteren. In plaats daarvan wordt ons besef van tijd opgebouwd door ervaringen - gebeurtenissen die als mentale mijlpalen dienen. Deze oriëntatiepunten helpen bij het structureren van onze interne tijdlijn, zodat we het verstrijken van de tijd kunnen meten.

‍

Wanneer we nieuwe, intense of memorabele ervaringen tegenkomen, strekt onze perceptie van tijd zich uit. De eerste paar dagen van een vakantie op een nieuwe plek voelen bijvoorbeeld vaak langer aan omdat alles nieuw is. Op dezelfde manier kunnen traumatische of beangstigende gebeurtenissen, zoals een auto-ongeluk of een extreme sport zoals parachutespringen, ervoor zorgen dat de tijd langzamer wordt.

‍

De begindagen van de pandemie werden gekenmerkt door zulke intense en onbekende ervaringen. Het plotselinge uitbreken van een wereldwijde gezondheidscrisis, de snelle invoering van lockdowns en de constante stroom van nieuws over stijgende besmettingscijfers en veranderende regelgeving zorgden voor een verhoogde staat van alertheid. Dit gaf velen het gevoel dat de tijd was vertraagd, omdat elke dag nieuwe uitdagingen en onzekerheden met zich meebracht.

‍

Het vervagen van de tijd tijdens lockdowns

Naarmate de pandemie vorderde, maakte de aanvankelijke schok plaats voor een ander soort tijdsvervorming. Lockdowns zijn weliswaar noodzakelijk om de verspreiding van het virus tegen te gaan, maar hebben de dagelijkse routines weggenomen die doorgaans ons tijdsbesef verankeren. Het pendelen naar het werk, de schooluitval, kantooruren, winkelen, uit eten gaan en naar de sportschool gaan - al deze activiteiten die ooit het verstrijken van dagen en weken markeerden, waren plotseling voorbij.

‍

Voor mensen die thuis werken, zijn de grenzen tussen werktijd en thuistijd vervaagd. Het ontbreken van een duidelijke overgang tussen de werkweek en het weekend maakte het moeilijk om de ene dag van de andere te onderscheiden. Omdat er geen reistijd was om het begin en einde van de werkdag aan te geven, werkten velen meer uren, wat nog meer bijdroeg aan het gevoel dat de tijd wegglipte.

‍

Door deze eentonigheid, gecombineerd met het ontbreken van duidelijke dagelijkse gebeurtenissen, leek de tijd langzaam voorbij te gaan in het moment. Terugkijkend ontdekten veel mensen echter dat er grotere stukken tijd voorbij leken te zijn gevlogen, omdat er die dagen weinig memorabele ervaringen waren om voor anker te gaan. Deze paradox - waarbij de tijd in het moment traag lijkt, maar achteraf gezien snel - werd een veelvoorkomend verschijnsel tijdens de pandemie.

‍

De uitdaging om vooruit te plannen

Een andere belangrijke verstoring van ons tijdsbesef was het onvermogen om plannen te maken voor de toekomst. De pandemie zorgde voor een zekere mate van onzekerheid die het moeilijk, zo niet onmogelijk maakte, om verder te kijken dan het onmiddellijke heden. Nu banen op het spel staan, scholen schakelen tussen persoonlijk leren en leren op afstand, en de steeds veranderende overheidsvoorschriften, werd het plannen van zelfs alledaagse activiteiten een uitdaging.

‍

Door deze onzekerheid hadden velen het gevoel dat ze van dag tot dag leefden, niet in staat waren zich te concentreren op langetermijndoelen of plannen te maken na de volgende persconferentie van de regering. De ervaring was vergelijkbaar met wandelen in het donker met een zaklamp naar je voeten gericht. Je kon alleen zien wat er direct voor je stond, zonder het grotere geheel te begrijpen.

‍

Voor velen betekende dit onvermogen om te plannen ook het uitstellen of missen van belangrijke gebeurtenissen in het leven, zoals bruiloften, vakanties, diploma-uitreikingen en verjaardagsfeestjes. Deze mijlpalen, die doorgaans dienen als mijlpalen in onze perceptie van tijd, werden opgeschort of helemaal geannuleerd. Het resultaat was het gevoel dat het leven stilstond, zelfs toen de tijd voorbij glipte.

‍

De aanhoudende impact op Australische bedrijven

Nu Australië overgaat naar een post-pandemische wereld, komen hybride en telewerkregelingen steeds vaker voor. Hoewel deze modellen flexibiliteit bieden, vormen ze ook nieuwe uitdagingen voor zowel werkgevers als werknemers. De impact van de pandemie op onze perceptie van tijd blijft van invloed zijn op hoe we werken, hoe we plannen en hoe we met elkaar omgaan.

‍

Voor bedrijven ligt een uitdaging in het vinden van manieren om de productiviteit, betrokkenheid en een gevoel van verbondenheid te behouden bij werknemers die niet langer fysiek op kantoor aanwezig zijn. De vervaging van de grenzen tussen werk en privéleven, die velen tijdens lockdowns hebben meegemaakt, kan leiden tot een burn-out als er niet goed mee wordt omgegaan. Werkgevers moeten hier rekening mee houden en strategieën implementeren die het evenwicht tussen werk en privéleven ondersteunen, zelfs in een afgelegen of hybride omgeving.

‍

Bovendien heeft het gevoel van tijdsverloop tijdens de pandemie duidelijk gemaakt dat traditionele methoden om productiviteit en succes te meten misschien niet langer voldoende zijn. Bedrijven moeten flexibeler en innovatiever omgaan met het managen van hun teams, het stellen van doelen en het evalueren van prestaties.

‍

Voor werknemers bestaat de uitdaging erin zich aan te passen aan een nieuwe manier van werken die misschien de structuur en routine mist waaraan ze ooit gewend waren. De vage grenzen tussen werk en thuis kunnen het moeilijk maken om uit te schakelen, wat leidt tot meer stress en het gevoel constant „aan” te zijn. Het vinden van manieren om grenzen te creëren, routines vast te stellen en een gevoel van normaliteit te behouden in een hybride of externe werkomgeving is cruciaal voor welzijn op lange termijn.

‍

Vooruitgang: een gemeenschappelijke basis vinden

Terwijl we door dit nieuwe landschap blijven navigeren, is het essentieel dat werkgevers en werknemers een gemeenschappelijke basis vinden. Open communicatie, flexibiliteit en aanpassingsbereidheid zijn essentieel om hybride werken en werken op afstand succesvol te maken. Werkgevers moeten openstaan voor feedback en bereid zijn om hun strategieën waar nodig aan te passen, terwijl werknemers de verantwoordelijkheid moeten nemen voor het beheren van hun eigen evenwicht tussen werk en privéleven.

‍

De pandemie heeft de manier waarop we naar tijd kijken en de manier waarop we werken veranderd. Hoewel we uiteindelijk kunnen herstellen van de door de tijd vervormde herinneringen aan 2020, zullen de lessen die in deze periode zijn geleerd, de toekomst van het werk in Australië blijven bepalen. Door deze veranderingen te omarmen en manieren te vinden om samen te werken, kunnen bedrijven en werknemers de komende jaren een veerkrachtiger, flexibeler en productiever werkklimaat creëren.

‍

Dokter Hinze Hogendoorn

Hoogleraar cognitieve neurowetenschappen

ARC Future Fellow | Directeur, Research Academy for Cognition, Brain and Behaviour

Technische Universiteit van Queensland

‍

Interesse om Dr. Hinze Hogendoorn te boeken voor een diepe duik in de fascinerende wereld van bewustzijn, perceptie en de hersenen? Of u nu de aard van tijd wilt verkennen, de wetenschap van aandacht wilt begrijpen of de complexiteit van menselijk gedrag wilt ontrafelen, de inzichten van Dr. Hogendoorn zullen uw publiek verlicht en geïnspireerd achterlaten. Boek nu uw sessie om de geheimen van de geest te ontrafelen en geavanceerde neurowetenschappen toe te passen op uw persoonlijke en professionele leven. Neem vandaag nog contact op om Dr. Hinze Hogendoorn te boeken voor uw volgende evenement.

‍